Rusya’nın savaş açtığı Ukrayna’da çatışmaların en şiddetli yaşandığı Harkiv kentinde tıp eğitim goren üniversite öğrencisi Samet Kürşat Koçoğlu (21), Dişleri Bakanlığı’nın teşebbüsüyle savaşın 7’nci günü Türkiye’ye getirildi. Koçoğlu bölgede yaşadıklarını DHA’ya anlattı.
Savaşın çıkacağını iddia etmediğini söyleyen Koçoğlu, “Biz o denli bir şey olacağını düşünmüyorduk. Zira Harkiv’de fazlaca fazla öğrenci var. Öğrenci kentini vurmazlar diye düşünüyordum. Ben yurtta kalıyordum. Lakin ne olur olmaz diye 2 gün evvelce alışveriş yaptık. Yurtta kendi yemek alanlarımız vardı. Biz orada yemek yapıyorduk. Savaşın başladığı gün gece 03.00’a kadar bekledim. Biraz uyumaya çalıştım. 2 saat daha sonra arkadaşlarım uyandırdı, hava alanlarını vurduklarını söylemiş olduler. Telaş içine girdik. Ukraynalı arkadaşlarımız oradan gitmemiz gerektiğini söylemiş oldu. İnançlı alanlara gitmemiz gerektiğini vurguladılar. Biz 2 gün kendi odamızda kaldık. Odadaki camlarımızı perde ile kapattık. Rastgele bir ışık olmasın diye. Hatta ben o dehşet ile lambayı bile sökmüştüm biri ezkaza açar diye. Duvarlara takviye olsun diye kendi dolaplarımızı koyduk. Bir gün geçtikten daha sonra ağır patlamalar oldu. Sıra bize de gelecek diye korktuk” dedi.
‘BİZİM BULUNDUĞUMUZ YOLU VURMAYA BAŞLAMIŞLAR’
Savaşın ikinci günü kaldıkları öğrenci yurdunun sığınağına indiklerini söyleyen Koçoğlu, “2 gün daha sonra bir küme arkadaşım gitti. Benimle bir arada 5 arkadaş kaldık. Fakat herkes bir telaş içerisindeydi. Yemek istiyoruz, lakin yiyemiyoruz. Üst kata çıkmamız gerekiyor. Orada yemek yaparken birkaç defa patlama oldu. Onun korkusu ile yemek yiyemedim. Bir hafta boyunca jelibon, kuruyemiş yedim. Biz o sırada konsolosluğa yazdık, ‘bizi alın’ diye. sonrasındasında bir tren geleceğini söylemiş olduler. Biz de süratli bir biçimde çıktık. Kalkışına yarım saat vardı. çabucak sonrasında bir Ukraynalı arkadaşımız bize taksi buldu. hayatımızı kurtardı. Zira biz tren garına gittikten daha sonra oradaki yaşayan arkadaşım bize görüntü attı. Bizim bulunduğumuz o yolun caddelerini vurmaya başlamışlar. Biz 15 dakika geç çıkmış olsaydık, tahminen de kurtulamayacaktık. Ben savaşın 7’nci günü geldim. 36 saatlik bir tren seyahatimiz oldu. Devletimiz bizi orada yalnız bırakmadı. Sağ olsunlar, hayli teşekkür ediyorum” diye konuştu.
Savaşın çıkacağını iddia etmediğini söyleyen Koçoğlu, “Biz o denli bir şey olacağını düşünmüyorduk. Zira Harkiv’de fazlaca fazla öğrenci var. Öğrenci kentini vurmazlar diye düşünüyordum. Ben yurtta kalıyordum. Lakin ne olur olmaz diye 2 gün evvelce alışveriş yaptık. Yurtta kendi yemek alanlarımız vardı. Biz orada yemek yapıyorduk. Savaşın başladığı gün gece 03.00’a kadar bekledim. Biraz uyumaya çalıştım. 2 saat daha sonra arkadaşlarım uyandırdı, hava alanlarını vurduklarını söylemiş olduler. Telaş içine girdik. Ukraynalı arkadaşlarımız oradan gitmemiz gerektiğini söylemiş oldu. İnançlı alanlara gitmemiz gerektiğini vurguladılar. Biz 2 gün kendi odamızda kaldık. Odadaki camlarımızı perde ile kapattık. Rastgele bir ışık olmasın diye. Hatta ben o dehşet ile lambayı bile sökmüştüm biri ezkaza açar diye. Duvarlara takviye olsun diye kendi dolaplarımızı koyduk. Bir gün geçtikten daha sonra ağır patlamalar oldu. Sıra bize de gelecek diye korktuk” dedi.
‘BİZİM BULUNDUĞUMUZ YOLU VURMAYA BAŞLAMIŞLAR’
Savaşın ikinci günü kaldıkları öğrenci yurdunun sığınağına indiklerini söyleyen Koçoğlu, “2 gün daha sonra bir küme arkadaşım gitti. Benimle bir arada 5 arkadaş kaldık. Fakat herkes bir telaş içerisindeydi. Yemek istiyoruz, lakin yiyemiyoruz. Üst kata çıkmamız gerekiyor. Orada yemek yaparken birkaç defa patlama oldu. Onun korkusu ile yemek yiyemedim. Bir hafta boyunca jelibon, kuruyemiş yedim. Biz o sırada konsolosluğa yazdık, ‘bizi alın’ diye. sonrasındasında bir tren geleceğini söylemiş olduler. Biz de süratli bir biçimde çıktık. Kalkışına yarım saat vardı. çabucak sonrasında bir Ukraynalı arkadaşımız bize taksi buldu. hayatımızı kurtardı. Zira biz tren garına gittikten daha sonra oradaki yaşayan arkadaşım bize görüntü attı. Bizim bulunduğumuz o yolun caddelerini vurmaya başlamışlar. Biz 15 dakika geç çıkmış olsaydık, tahminen de kurtulamayacaktık. Ben savaşın 7’nci günü geldim. 36 saatlik bir tren seyahatimiz oldu. Devletimiz bizi orada yalnız bırakmadı. Sağ olsunlar, hayli teşekkür ediyorum” diye konuştu.