Prof. Dr. Türk yaptığı yazılı açıklamada şunları söylemiş oldu:
İki aya yakın devam eden askerî harekât, Çarlık Rusyası ve Stalin devri Sovyetler Birliği’nden kalma yayılmacı ve işgalci siyasetin değişmediğini gösteriyor. Güvenlik Konseyi’nin veto hakkına sahip beş daima üyesinden birinin başlatmış olduğu bir savaşı önlemekte yetersiz kalıyor. Bu bakımdan bir askerî savunma örgütü olan NATO’nun ehemmiyeti ortaya çıkıyor. Finlandiya ve İsveç’in NATO’ya üye olmak istediklerini açıklamaları da, muhtemel bir Rus tehdidine karşı geç kalmadan tedbir anlamak niyetinin tabiridir. Bu vesile ile II. Dünya Savaşı ertesinde 1946’da Stalin periyodu Sovyetler Birliği’nin Türkiye’den Kars ve Ardahan’ın kendilerine verilmesini ve Türkiye’nin II. Dünya Savaşı sırasında kimi Alman savaş gemilerini ticaret gemisi sayarak Boğazlar’dan geçirmek suretiyle Montreux Sözleşmesi’ne alışılmamış hareket ettiğini öne sürerek, kendi güvenlikleri için Boğazların ortak denetimini istediklerini, bu isteklerin sonrasındasında 1953’te Kruşçev tarafınca kaldırıldığını; bozulmuş olan Türk-Sovyet alakalarının bundan daha sonra bir daha düzelmeye başladığını; o ortada Türkiye’nin mecburî bir güvenlik tedbiri olarak 1952’de NATO’ya üye olduğunu anımsamak yerinde olacaktır. Türkiye, Rusya’ya karşı uygulanan yaptırımlara katılmadı, ancak Ukrayna’ya saldıran Rusya’yı kınamaktan da geri kalmadı. Türkiye, iki tarafı bir ortaya getirmeye, ateşkesi ve barışı sağlamaya yönelik eforlarını sürdürüyor. Ukrayna’ya epeyce büyük ziyanlar veren, Rusya’ya da süreksiz ilerlemeler haricinde hiç bir fayda sağlamayacak olan bu savaşın bir an evvel sona ermesi, barışsever bütün insanların ortak dileğidir. Mariupol’un düşmesi herkesi düşündürmelidir.”
İki aya yakın devam eden askerî harekât, Çarlık Rusyası ve Stalin devri Sovyetler Birliği’nden kalma yayılmacı ve işgalci siyasetin değişmediğini gösteriyor. Güvenlik Konseyi’nin veto hakkına sahip beş daima üyesinden birinin başlatmış olduğu bir savaşı önlemekte yetersiz kalıyor. Bu bakımdan bir askerî savunma örgütü olan NATO’nun ehemmiyeti ortaya çıkıyor. Finlandiya ve İsveç’in NATO’ya üye olmak istediklerini açıklamaları da, muhtemel bir Rus tehdidine karşı geç kalmadan tedbir anlamak niyetinin tabiridir. Bu vesile ile II. Dünya Savaşı ertesinde 1946’da Stalin periyodu Sovyetler Birliği’nin Türkiye’den Kars ve Ardahan’ın kendilerine verilmesini ve Türkiye’nin II. Dünya Savaşı sırasında kimi Alman savaş gemilerini ticaret gemisi sayarak Boğazlar’dan geçirmek suretiyle Montreux Sözleşmesi’ne alışılmamış hareket ettiğini öne sürerek, kendi güvenlikleri için Boğazların ortak denetimini istediklerini, bu isteklerin sonrasındasında 1953’te Kruşçev tarafınca kaldırıldığını; bozulmuş olan Türk-Sovyet alakalarının bundan daha sonra bir daha düzelmeye başladığını; o ortada Türkiye’nin mecburî bir güvenlik tedbiri olarak 1952’de NATO’ya üye olduğunu anımsamak yerinde olacaktır. Türkiye, Rusya’ya karşı uygulanan yaptırımlara katılmadı, ancak Ukrayna’ya saldıran Rusya’yı kınamaktan da geri kalmadı. Türkiye, iki tarafı bir ortaya getirmeye, ateşkesi ve barışı sağlamaya yönelik eforlarını sürdürüyor. Ukrayna’ya epeyce büyük ziyanlar veren, Rusya’ya da süreksiz ilerlemeler haricinde hiç bir fayda sağlamayacak olan bu savaşın bir an evvel sona ermesi, barışsever bütün insanların ortak dileğidir. Mariupol’un düşmesi herkesi düşündürmelidir.”