Geçtiğimiz hafta cumartesi sabahı, Beyoğlu Belediyesi’nin Atatürk Kültür Merkezi’nde düzenlediği “Kalemle Yol Almak” çalıştayı için erkenden yola çıktım. Çantamda Louis Lavelle’in “Söz ve Yazı” kitabı vardı. Taksim’e yaklaşırken “Yazanlar aksiyonda bulunanlardan ve daha sonradan hayatta kalabilmek için onlara muhtaçlık duyanlardan daha kalıcı bir anıt bırakır daima” cümlesinin bulunduğu 107. sayfada kitabı kapattım.
Metrodan çıkarken “Kalemle Yol Almak” başlığını düşünüyordum. Kim düşündüyse bravo, fikir hoş ve ilham verici. Birinci duyduğumda zihnimde “yol” sözünü “yıl” ile değiştirmek ve “Kalemle Yıl Almak” başlıklı bir yazı belirdi. Yazının temel kanısı de yazı yazarken geçen vakitten yola çıkarak, yaş almak ve büyümek üzerine filizlenen bir metin inşa etmekti. Yazının sonuna ise bir diğer kapı açıp kullanılmış bir kalem almakla aslında neler alındığı ve neler yaşandığı üzerine bir iki cümle de eklesem hoş olurdu tahminen derken kendimi AKM’nin önünde buldum.
Toplantının yapılacağı yere varınca tanıdık bir sima aradım lakin evvel Covid-19 testi yaptırmak gerekiyormuş, süratli test daha sonrası Doğan Hızlan’ın oturduğu köşeye ilerleyip üstada selam verdim. Ona yakın oturan koleksiyoner Tamer Tellikurşun’u görür görmez sevindim ve yanına yerleştim. Kendisini ülkemizin biricik yazı kültürü mecmuası “Mürekkepbalığı” için yaptığım bir röportaj vesilesiyle tanımıştım. (Çalışma odasının kalemlerle dolu olduğunu görür görmez epeyce şaşırdığımı hatırlıyorum.) Sağ tarafımda ise iş insanı Ömer Seyfi Aktülün oturuyordu. (Toplantı sırasında cebinden çıkardığı şahane kalemlere gözüm takılıp durdu.)
Kalem müzesi geliyor
Gülümseten kelamlarıyla toplantıyı şenlendiren Doğan Hızlan’ın yanında, el yazısı üzerine her insanın ilgiyle dinlediği bir konuşma yapan eski bakanlarımızdan Prof. Dr. Nabi Avcı oturuyordu. Onun yanında kalemin kutsiyetine değinen TBMM Lideri Mustafa Şentop, mektup yazmayı bir daha gündeme getiren Cumhurbaşkanı Başdanışmanı İbrahim Kalın ve çalıştayın mimarı, kalem müzesi açılması konusundaki kanısını lisana getiren Beyoğlu Belediye Lideri Haydar Ali Yıldız bulunuyordu.
Açılıştan daha sonra her iştirakçi evvel kendisini tanıttı daha sonra hem anısı olan kalemiyle ilgili anısını tıpkı vakitte mevzuya ait görüşlerini söylemiş oldu. Müellif Mario Levi, iş insanı Muhsin Divan, mimar ve koleksiyoner Kamil Özkartal (ki kendisi toplantının en şık beyefendisiydi) ve Dr. Onur Çetinkaya üzere birfazlaca koleksiyoner müzeye ait kanılarını aktardı. Tamer Beyefendi de stant fikrini öne sürdü.
Kalemseverler maalesef, kafelerde tabak çanak ve garsonların “şimdi ortalık kirlenecek” biçiminde imalı bakışları içinde güçbela duran defter, kalem ve mürekkep şişeleriyle uygun olmayan masalarda sohbet etmeye çalışıyor. Bu durumu düşünerek “kalem cemiyeti” üyelerinin oturup sohbet edebileceği bir yer önerdim. Kübra Par ise butik üreticilerin mamüllerinin satılabileceği bir kırtasiye önerdi.
Bu ortada ülkemizdeki butik kalem üreticilerini şahsen tanıma fırsatı buldum. Bireye özel kalem tasarlayan Akif Gözcü, Volkan Kaya, Kilk Kalem’den Oruç Gazi Kutluer ve Stüdyo Ağaçkakan’dan kalem ustaları Mehmet Çakar, Ayşe Sizer Çakar ve Mehmet Dağürküden’i ilgiyle dinledim. Butik kırtasiye eserleri satan Galen Leather’dan Yunus Emre Perens, NilsPen’den Kuter İncircioğlu ve Doğan Kıraç da görüşmedeydı. Dolmakalem ucu düzeltme uzmanı Ahmet Çarpık da gelmişti. Bu şahısların dışınad birfazlaca kıymetli koleksiyoncu da toplantı için salondaydı.
Gözlerim daha evvel toplantıya katılacağını duyduğum Muhittin Şimşek’i aradı ancak goremedim. (bu biçimdece hoş bir sohbet fırsatını kaçırmış olduk.) Kalem tamircisi Murat Usta da gelememişti. görüşmede eksikliği hissedilen başka bireylerin başında “Mürekkepbalığı” mecmuasının yayın direktörü Özge Dinç ile ülkemizde kendi mürekkebini, defterini ve deri kalemliğini üretebilen tek kişi olan Ali İkizkaya, Plumon’dan Selin Hanım, Yeni Zaman’dan Can Beyefendi ve çocuklara kalemi sevdiren “Müdür Bey” İsmail Toluay’dı bence.
Günün sonunda kalem müzesi fikri hepimizin aklında yer etti. Yazı araç gereçlerinin tarihine ait ayrıntıların olduğu “canlı” bir müze yazı kültürüne ilgiyi çoğaltacaktır. Bu çeşit özel yapılar dünyada bile sayılı. örneğin İngiltere’nin tek kalem müzesi Birmingham kentinde bulunuyor ve turistler için bir cazibe merkezi. (Şirketlerin kendi müzesi de olmalı: Scrikss Müzesi örneğin, hiç kötü olmazdı.) Toplantıların devamını diliyorum.
Haftanın defteri: Ayush Paper
Hindistan’tan dünyaya yayılan Ayush Paper artık ülkemizde de bulunabiliyor. Bilindiği üzere piyasada defter epey ancak dolmakaleme uygun defter bulmak sıkıntı iş. Nilspen ve Galen Leather üzere butik firmalar bu şekil güzel defterleri getirmede uzmanlaşmış kurumlar.
Haftanın kalemi: Schneider Base Uni
Okur mektuplarına dayanarak bu hafta, sağlam ve emniyetli bir dolmakalem arayışında bulunan fakat bütçesini hayli da zorlamak istemeyenler için Schneider Base Uni’yi öneriyorum. Tekiner Küme tarafınca 1986’dan beri ülkemizde temsil edilen Schneider, pak tasarım çizgilerine sahip sağlam bir marka. Base Uni de hem öğrencilere uygun birebir vakitte günlük kullanıma uygun.
Haftanın mürekkebi: Cross Black
Cross her insanın aşina olduğu bir marka fakat mürekkep şişeleri hayli tanınan değil. halbuki bilhassa siyahi mürekkep şahane, kesinlikle deneyin derim. Yalnız şişe tasarımı değiştiğinden beri kare kapakların kolay açılmadığı tarafında serzenişler var. Bulursanız yuvarlak kapaklı olanı alın.
Metrodan çıkarken “Kalemle Yol Almak” başlığını düşünüyordum. Kim düşündüyse bravo, fikir hoş ve ilham verici. Birinci duyduğumda zihnimde “yol” sözünü “yıl” ile değiştirmek ve “Kalemle Yıl Almak” başlıklı bir yazı belirdi. Yazının temel kanısı de yazı yazarken geçen vakitten yola çıkarak, yaş almak ve büyümek üzerine filizlenen bir metin inşa etmekti. Yazının sonuna ise bir diğer kapı açıp kullanılmış bir kalem almakla aslında neler alındığı ve neler yaşandığı üzerine bir iki cümle de eklesem hoş olurdu tahminen derken kendimi AKM’nin önünde buldum.
Toplantının yapılacağı yere varınca tanıdık bir sima aradım lakin evvel Covid-19 testi yaptırmak gerekiyormuş, süratli test daha sonrası Doğan Hızlan’ın oturduğu köşeye ilerleyip üstada selam verdim. Ona yakın oturan koleksiyoner Tamer Tellikurşun’u görür görmez sevindim ve yanına yerleştim. Kendisini ülkemizin biricik yazı kültürü mecmuası “Mürekkepbalığı” için yaptığım bir röportaj vesilesiyle tanımıştım. (Çalışma odasının kalemlerle dolu olduğunu görür görmez epeyce şaşırdığımı hatırlıyorum.) Sağ tarafımda ise iş insanı Ömer Seyfi Aktülün oturuyordu. (Toplantı sırasında cebinden çıkardığı şahane kalemlere gözüm takılıp durdu.)
Kalem müzesi geliyor
Gülümseten kelamlarıyla toplantıyı şenlendiren Doğan Hızlan’ın yanında, el yazısı üzerine her insanın ilgiyle dinlediği bir konuşma yapan eski bakanlarımızdan Prof. Dr. Nabi Avcı oturuyordu. Onun yanında kalemin kutsiyetine değinen TBMM Lideri Mustafa Şentop, mektup yazmayı bir daha gündeme getiren Cumhurbaşkanı Başdanışmanı İbrahim Kalın ve çalıştayın mimarı, kalem müzesi açılması konusundaki kanısını lisana getiren Beyoğlu Belediye Lideri Haydar Ali Yıldız bulunuyordu.
Açılıştan daha sonra her iştirakçi evvel kendisini tanıttı daha sonra hem anısı olan kalemiyle ilgili anısını tıpkı vakitte mevzuya ait görüşlerini söylemiş oldu. Müellif Mario Levi, iş insanı Muhsin Divan, mimar ve koleksiyoner Kamil Özkartal (ki kendisi toplantının en şık beyefendisiydi) ve Dr. Onur Çetinkaya üzere birfazlaca koleksiyoner müzeye ait kanılarını aktardı. Tamer Beyefendi de stant fikrini öne sürdü.
Kalemseverler maalesef, kafelerde tabak çanak ve garsonların “şimdi ortalık kirlenecek” biçiminde imalı bakışları içinde güçbela duran defter, kalem ve mürekkep şişeleriyle uygun olmayan masalarda sohbet etmeye çalışıyor. Bu durumu düşünerek “kalem cemiyeti” üyelerinin oturup sohbet edebileceği bir yer önerdim. Kübra Par ise butik üreticilerin mamüllerinin satılabileceği bir kırtasiye önerdi.
Bu ortada ülkemizdeki butik kalem üreticilerini şahsen tanıma fırsatı buldum. Bireye özel kalem tasarlayan Akif Gözcü, Volkan Kaya, Kilk Kalem’den Oruç Gazi Kutluer ve Stüdyo Ağaçkakan’dan kalem ustaları Mehmet Çakar, Ayşe Sizer Çakar ve Mehmet Dağürküden’i ilgiyle dinledim. Butik kırtasiye eserleri satan Galen Leather’dan Yunus Emre Perens, NilsPen’den Kuter İncircioğlu ve Doğan Kıraç da görüşmedeydı. Dolmakalem ucu düzeltme uzmanı Ahmet Çarpık da gelmişti. Bu şahısların dışınad birfazlaca kıymetli koleksiyoncu da toplantı için salondaydı.
Gözlerim daha evvel toplantıya katılacağını duyduğum Muhittin Şimşek’i aradı ancak goremedim. (bu biçimdece hoş bir sohbet fırsatını kaçırmış olduk.) Kalem tamircisi Murat Usta da gelememişti. görüşmede eksikliği hissedilen başka bireylerin başında “Mürekkepbalığı” mecmuasının yayın direktörü Özge Dinç ile ülkemizde kendi mürekkebini, defterini ve deri kalemliğini üretebilen tek kişi olan Ali İkizkaya, Plumon’dan Selin Hanım, Yeni Zaman’dan Can Beyefendi ve çocuklara kalemi sevdiren “Müdür Bey” İsmail Toluay’dı bence.
Günün sonunda kalem müzesi fikri hepimizin aklında yer etti. Yazı araç gereçlerinin tarihine ait ayrıntıların olduğu “canlı” bir müze yazı kültürüne ilgiyi çoğaltacaktır. Bu çeşit özel yapılar dünyada bile sayılı. örneğin İngiltere’nin tek kalem müzesi Birmingham kentinde bulunuyor ve turistler için bir cazibe merkezi. (Şirketlerin kendi müzesi de olmalı: Scrikss Müzesi örneğin, hiç kötü olmazdı.) Toplantıların devamını diliyorum.
Haftanın defteri: Ayush Paper
Hindistan’tan dünyaya yayılan Ayush Paper artık ülkemizde de bulunabiliyor. Bilindiği üzere piyasada defter epey ancak dolmakaleme uygun defter bulmak sıkıntı iş. Nilspen ve Galen Leather üzere butik firmalar bu şekil güzel defterleri getirmede uzmanlaşmış kurumlar.
Haftanın kalemi: Schneider Base Uni
Okur mektuplarına dayanarak bu hafta, sağlam ve emniyetli bir dolmakalem arayışında bulunan fakat bütçesini hayli da zorlamak istemeyenler için Schneider Base Uni’yi öneriyorum. Tekiner Küme tarafınca 1986’dan beri ülkemizde temsil edilen Schneider, pak tasarım çizgilerine sahip sağlam bir marka. Base Uni de hem öğrencilere uygun birebir vakitte günlük kullanıma uygun.
Haftanın mürekkebi: Cross Black
Cross her insanın aşina olduğu bir marka fakat mürekkep şişeleri hayli tanınan değil. halbuki bilhassa siyahi mürekkep şahane, kesinlikle deneyin derim. Yalnız şişe tasarımı değiştiğinden beri kare kapakların kolay açılmadığı tarafında serzenişler var. Bulursanız yuvarlak kapaklı olanı alın.