Gökhan Karakaş / İSTANBUL – Akdeniz ’de katıldığı NATO tatbikatından dönerken 4 Nisan 1953 günü İsveç bayraklı yük gemisi Naboland ile çarpışarak batan TCG Dumlupınar denizaltısı 69 yıl daha sonra anılıyor. Türk denizaltıcılık tarihinin en büyük faciası TCG Dumlupınar için yazılan kitaplara yenisi eklendi. Yakın devir edebiyata çoğunlukla husus olan denizaltının unutulmaması için ‘Denizin Gözyaşları-Dumlupınar’ isimli romanı yazan Arif Shalbukil, kıç torpido dairesinde mahsur kalan 22 denizaltıcı askerin yaşama veda edişini anlatıyor. Shalbukil, “86 şahıstan yalnızca 5 kişinin kurtulduğu kazanın edebiyatta ve sinemada daha fazla işlenmesi gerekiyor. Zira, denizaltıcılık tarihimizin en trajik hadisesinden dersler çıkarmalıyız” tabirlerini kullandı.
‘Anlamaya çalıştım’
Nisan 1953 günü Akdeniz’deki tatbikattan dönüşü sırasında Çanakkale Boğazı’nın Nara Burnu açıklarında 81 denizciyle bir arada 85 metre derinliğe gömülen TCG Dumlupınar için yazılan kitaplardan birine de Arif Shalbukil imza attı. Denizaltının batmasından 4 yıl daha sonra doğmasına karşın Dumlupınar’ın kıssalarıyla büyüyen Shalbukil, ‘Denizin Gözyaşları-Dumlupınar’ romanında, duyduklarından hareketle Ömer isimli bir askerin nasıl şehit olduğunu anlatıyor.
Doğup büyüdüğü İstanbul’daki meskeninde Dumlupınar’da şepit olan akrabası Er Ömer Yalçın’ın epey sık anlatıldığını belirten Shalbukil, “Akrabamız Ömer ağabeyi gözümde canlandırdım. Hiç tanımamama karşın denizaltıyla birlikte derinlere giderken hissettiklerini anlamaya çalıştım. 81 denizaltıcıyı anlamak için akrabalık alakasına muhtaçlık yok. Zira geride bıraktıklarına söyleyebilecekleri tek kelam ‘Seni Seviyorum, Unutma Beni’ olacaktır. Ömer ağabeyi gözümde canlandırdıkça roman ortaya çıktı” dedi.
81 kişinin ömrünü kaybetmesinin üzerinden 50 yıl geçtikten daha sonra 30 Mart 2003 günü profesyonel dalgıç Enes Ediz’in 85 metredeki denizaltıya indirdiği ‘Vatan Size Minnettardır’ plaketinin kendisine ilham verdiğini belirten Shalbukil, “Kendimi kıç torpido dairesinde sıkışan ve kurtarılmayı bekleyen 22 askerimizin yerine koydum. Gözlerimi kapattım ve Er Ömer ağabeyimle bir arada orada olduğumu düşündüm” dedi.
Tiyatrolarda sahnelendi lakin sinema sineması yok
86 şahıstan yalnızca 5 kişi kurtulduğu facianın; eksper raporları, mahkeme tutanakları, kazadan daha sonra yapılan teknik atılımları, kurtarma çalışmalarını okuduğunu belirten Shalbukil, “Edebiyatta az da olsa ele alınan bu olay ne yazık ki sinema alanında anlatılmıyor. Sinema sinemasının çekilmesi istendi lakin sonuç alınamadı. Osman Genç, Dumlupınar’ın anlatıldığı tiyatro oyununu sahnelere kazandırarak büyük iş yaptı. Son kelamları ‘Vatan Sağolsun’ olan bu kahramanların bir sinema sinemasıyla anlatılması için çabalamalıyız” dedi.
‘Anlamaya çalıştım’
Nisan 1953 günü Akdeniz’deki tatbikattan dönüşü sırasında Çanakkale Boğazı’nın Nara Burnu açıklarında 81 denizciyle bir arada 85 metre derinliğe gömülen TCG Dumlupınar için yazılan kitaplardan birine de Arif Shalbukil imza attı. Denizaltının batmasından 4 yıl daha sonra doğmasına karşın Dumlupınar’ın kıssalarıyla büyüyen Shalbukil, ‘Denizin Gözyaşları-Dumlupınar’ romanında, duyduklarından hareketle Ömer isimli bir askerin nasıl şehit olduğunu anlatıyor.
Doğup büyüdüğü İstanbul’daki meskeninde Dumlupınar’da şepit olan akrabası Er Ömer Yalçın’ın epey sık anlatıldığını belirten Shalbukil, “Akrabamız Ömer ağabeyi gözümde canlandırdım. Hiç tanımamama karşın denizaltıyla birlikte derinlere giderken hissettiklerini anlamaya çalıştım. 81 denizaltıcıyı anlamak için akrabalık alakasına muhtaçlık yok. Zira geride bıraktıklarına söyleyebilecekleri tek kelam ‘Seni Seviyorum, Unutma Beni’ olacaktır. Ömer ağabeyi gözümde canlandırdıkça roman ortaya çıktı” dedi.
81 kişinin ömrünü kaybetmesinin üzerinden 50 yıl geçtikten daha sonra 30 Mart 2003 günü profesyonel dalgıç Enes Ediz’in 85 metredeki denizaltıya indirdiği ‘Vatan Size Minnettardır’ plaketinin kendisine ilham verdiğini belirten Shalbukil, “Kendimi kıç torpido dairesinde sıkışan ve kurtarılmayı bekleyen 22 askerimizin yerine koydum. Gözlerimi kapattım ve Er Ömer ağabeyimle bir arada orada olduğumu düşündüm” dedi.
Tiyatrolarda sahnelendi lakin sinema sineması yok
86 şahıstan yalnızca 5 kişi kurtulduğu facianın; eksper raporları, mahkeme tutanakları, kazadan daha sonra yapılan teknik atılımları, kurtarma çalışmalarını okuduğunu belirten Shalbukil, “Edebiyatta az da olsa ele alınan bu olay ne yazık ki sinema alanında anlatılmıyor. Sinema sinemasının çekilmesi istendi lakin sonuç alınamadı. Osman Genç, Dumlupınar’ın anlatıldığı tiyatro oyununu sahnelere kazandırarak büyük iş yaptı. Son kelamları ‘Vatan Sağolsun’ olan bu kahramanların bir sinema sinemasıyla anlatılması için çabalamalıyız” dedi.