Libero
New member
- Katılım
- 30 May 2021
- Mesajlar
- 568
Az evvel istikrar sözcüğünün Türk Lisan Kurumu Kelamlık manasını okudunuz. Başınızda bir şeyler canlanmıştır kesinlikle. Bu topraklarda epeyce fazla bulunmayan bir kavram bu, haklısınız. bir daha de dünya gözüyle şahsım, bir istikrar abidesini yakından tanımaya ve onunla uzun yıllar çalışma onuruna erişti epey şükür.
çabucak hemen 22 yaşında Fenerbahçe’nin kapısından girdi içeri. Aurelio’lu, Rebrov’lu, Hooijdonk’lu, Tuncay’lı, devrin şartlarına göre İsa’nın son akşam yemeği üzere bir takım içerisinde açtı gözünü. Bu seyahat 2015 yılındaki esaslı kabuk değişimine kadar sürdü. Daum (2 dönem), Zico, Aragones, Aykut Kocaman, Ersun Yanal, İsmail Kartal üzere hocalarla ahenk içerisinde çalıştı hiç küsmeden senelerca. Birinci 11’in değişmez orta alanı olmadı hiç, lakin her hocanın her vakit elinin altında bulundurduğu bir bedel oldu daima. Gereksinim halinde kırılan camın içerisindeki hayat kurtaran kritik aletti o, ne vakit isterseniz oradaydı, hazırdı. Tribünlerin, problemli anlarda birinci yuhaladıklarındandı vakit zaman, tribünde olduğum devirlerde “Çıkar şu Selçuk’u hoca” en sık duyduğum cümlelerden bir tanesiydi. Lakin o hiç darılmadı, gönül koymadı.
Selçuk Şahin’le konuştum bu ay dergimizin “İstikrar” konsepti için. 22 yaşında adım attığı Fenerbahçe’de kritik vakit içinderdaki golleri, yaşadığı kahırlar ve tabi ki 3 Temmuz sürecinden konuştuk.
Bir Ankaragücü maçında, 3 kişiyi çalımlayarak attığı 4.golüyle hatırlıyorum ben onu, başımdaki birinci anısı bu. Genç yaşta, epeyce sıkıntı bir konumda oynamaya başladı Fenerbahçe’de. Sabrın karaborsa olduğu bir toplulukta, nitekim baş etmesi güç anlar yaşadı. Örneğin 24 yaşında geçirdiği bel fıtığı ameliyatı. Bir futbolcu için o devirde kabus üzere bir ameliyattı bu.
“Fıtık ameliyatı periyodu sahiden benim için fazlaca zordu, bu biçimdelar epey önemli ve büyük bir ameliyat olarak görülüyordu. 24 yaşında maalesef ben de ameliyat olmak zorunda kaldım. daha sonrasında hayli fazla fedakarlık yaparak, epey çalışarak 39 yaşıma kadar futbol oynadım. Zordu fakat hayatta en sevdiğim şeyi yapmak, futbol oynamak için hepsinin üstesinden gelmem gerekiyordu. Çalışmayı ve işimi epeyce sevmem yardımıyla bunu başarabildiğimi düşünüyorum” diyor Selçuk bu mevzuyu kendisine hatırlatmam üzerine.
Vakit zaman yapılan protestolardan husus açılıyor, bir daha o dönemki olgunluğuyla karşılık veriyor. “Bir atletin yaşayabileceği en makûs şey, kendi taraftarının onu protesto etmesi. Bunu vakit zaman yaşadım. Kolay bir durum değil fakat ruhsal olarak kuvvetli olduğumu düşünüyorum. ‘tekrarki maç daha güzel olacak, hayli çalış, demek ki eksiklerin var’ diye düşünürdüm. Sonuçta da birden fazla vakit alkışlanarak formanın hakkını verdiğimi düşünüyorum. Bir sportmen için 12 yıl Fenerbahçe üzere büyük bir toplulukta oynamak kolay değil çünkü”
Aslında gerçek söylüyor bir yandan da; fazlaca epik vakit içinderda da sahip çıktı Fenerbahçe taraftarı kendisine. Bilhassa 3 Temmuz sürecinin çabucak akabinde, bir maçta stat hoparlöründen “bu biçimdedir Bizim Sevdamız” çalmış, alışık olmadığımız bir biçimde tribüne birinci Selçuk Şahin çağrılmıştı. Camiamla en hayli gurur duyduğum andır o an, bak bir daha duygulandım bu satırları yazarken.
Selçuk grup içerisindeki en sevinçli karakterlerden bir tanesiydi. Yaydığı müspet güç, grup ortasında her vakit olumlu katkı yapmıştır tüm ekibe ve teknik gruba. 2013’te Rize’de egzersiz alanında attığı epey şık bir vole golünün akabinde dönüp bana “Hiç görmüyorsunuz bunları” diye takılmıştı. Görülmek üzere bir kederi hiç olmadı aslında, biz de bunu biliyorduk.
Çizdiği genel sevinçli profilin tersine, 10 Temmuz 2011’de Topuk Yaylası’nda tüm Türkiye Selçuk Şahin’i göz yaşları içerisinde izledi Fenerbahçe TV’de. Bu hususa geldiğimizde Selçuk bir daha tıpkı samimiyetle o günlere döndü “O gün nitekim 1 sene boyunca verdiğimiz emeğin, hak ettiğimiz şampiyonluğun ardında duran, bizi yalnız bırakmayan, bayan erkek, çocuk yaşlı, binlerce kişi orada bizim için haykırıyordu, bize dayanak olmaya gelmişlerdi. Bu beni epey etkiledi, kendime hakim olamadım ve o denli bir manzara ortaya çıktı” diyor. daha sonra da o yıl ki kutsal şampiyonluğu anlatıyor: “Biz sahiden güç bir şampiyonluk kazanmıştık. Tahminen de benim kazandığım 5 şampiyonluk ortasında en sıkıntı olanıydı. Bizim ne çektiğimizi taraftarımız epey düzgün biliyordu. Hakikaten haklı olduğumuz yıllar daha sonra da olsa anlaşılmış oldu”.
Selçuk Şahin, bizim Fenerbahçe İrtibat Departmanı olarak çalışabildiğimiz en rahat oyunculardandı. Röportaj tekliflerimizi fazlaca ekstrem bir durum olmadığı sürece geri çevirmez, asla kapris yapmaz, hiç bir marketing aktifliğine burun kıvırmazdı. Alanda yaptıkları bir yana, saha haricinde da her kadroda görmek isteyeceğiniz tipten bir oyuncuydu. Kendi Fenerbahçe’sini Selçuk şu kelamlarıyla anlatıyordu dergimize: “Ben biraz işkolik bir beşerim. Futbolu fazlaca sevdiğim için işime daima kıymet verdim. Fenerbahçe hayli büyük bir kulüp ve bu düzeylere gelmek kolay değil; uzun müddet buralarda kalabilmek hiç kolay değil. Fenerbahçe’nin kıymetini, büyüklüğünü bilerek hareket ettim daima, oynamak da var, beklemek de. Lakin her vakit hazır olmak şart! Benim en kıymetli özelliğim daima hazır olmaktı sanırım. Oynamasam da sorun çıkarmazdım zira burası Fenerbahçe… Bu kulüp bünyesinde yer almak bir erdemdir. Bu ideolojiyle daima epey çalıştım. Oynamasam da çalıştım ve o forma bana daima geldi. Ben de elimden geleni yapmaya çalıştım. Sonuç olarak 350 maç bu biçimde bir toplulukta forma giydim.”
İtiraf ediyorum sevgili okur, Selçuk Şahin Fenerbahçe’ye birinci geldiği senelerda, ben de modaya uyup kendisini günah keçisi ilan ettiğim devirler oldu. Bir gün babam bana “Maça giden adamsın, bir maç bir 15 dakika yalnızca Selçuk’u izle, beni anlayacaksın” dedi. Gerçekten de bunu daha sonraki izlediğim maçların bir birçoklarında yaptım. Topsuz oyundaki konum bilgisi, etraf denetimi, kritik maçlarda “Topu bana atma” diyen gözlerle bakan futbolcular karşısında her daim sorumluluk almasıyla grubu rahatlatan, asla küsmeyen olgunluğuyla formanın hakkını var olan tüm yetenekleriyle vermeye çalışmış, sonrasındasındadan da şahsen kendisini tanıma onuruna eriştiğim ve bir arada çalışma fırsatı bulduğum Selçuk hakkında tüm söylemiş olduklerim için her yıl babama günah çıkardım. Tam olarak cenaze kaldıran bir futbolcuydu o, hocaların kendisini tutma niçini de buydu.
Konutumda formasının bulunduğu tek futbolcu kendisidir. Ona bir sefer daha sizlerin huzurunda, Ali Sami Yen Stadı’nda oynanan son derbide attığı goldeki topun kaleye gidiş arası kadar teşekkür ediyorum, hem bir Fenerbahçe taraftarı, birebir vakitte sektörel iş ortağı olarak.
Bu yazı da bana hem Fenerbahçe birebir vakitte Selçuk Şahin sevgisi aşılayan sevgili babama ithaf olsun.
Necati Mete
Odatv.com
çabucak hemen 22 yaşında Fenerbahçe’nin kapısından girdi içeri. Aurelio’lu, Rebrov’lu, Hooijdonk’lu, Tuncay’lı, devrin şartlarına göre İsa’nın son akşam yemeği üzere bir takım içerisinde açtı gözünü. Bu seyahat 2015 yılındaki esaslı kabuk değişimine kadar sürdü. Daum (2 dönem), Zico, Aragones, Aykut Kocaman, Ersun Yanal, İsmail Kartal üzere hocalarla ahenk içerisinde çalıştı hiç küsmeden senelerca. Birinci 11’in değişmez orta alanı olmadı hiç, lakin her hocanın her vakit elinin altında bulundurduğu bir bedel oldu daima. Gereksinim halinde kırılan camın içerisindeki hayat kurtaran kritik aletti o, ne vakit isterseniz oradaydı, hazırdı. Tribünlerin, problemli anlarda birinci yuhaladıklarındandı vakit zaman, tribünde olduğum devirlerde “Çıkar şu Selçuk’u hoca” en sık duyduğum cümlelerden bir tanesiydi. Lakin o hiç darılmadı, gönül koymadı.
Selçuk Şahin’le konuştum bu ay dergimizin “İstikrar” konsepti için. 22 yaşında adım attığı Fenerbahçe’de kritik vakit içinderdaki golleri, yaşadığı kahırlar ve tabi ki 3 Temmuz sürecinden konuştuk.
Bir Ankaragücü maçında, 3 kişiyi çalımlayarak attığı 4.golüyle hatırlıyorum ben onu, başımdaki birinci anısı bu. Genç yaşta, epeyce sıkıntı bir konumda oynamaya başladı Fenerbahçe’de. Sabrın karaborsa olduğu bir toplulukta, nitekim baş etmesi güç anlar yaşadı. Örneğin 24 yaşında geçirdiği bel fıtığı ameliyatı. Bir futbolcu için o devirde kabus üzere bir ameliyattı bu.
“Fıtık ameliyatı periyodu sahiden benim için fazlaca zordu, bu biçimdelar epey önemli ve büyük bir ameliyat olarak görülüyordu. 24 yaşında maalesef ben de ameliyat olmak zorunda kaldım. daha sonrasında hayli fazla fedakarlık yaparak, epey çalışarak 39 yaşıma kadar futbol oynadım. Zordu fakat hayatta en sevdiğim şeyi yapmak, futbol oynamak için hepsinin üstesinden gelmem gerekiyordu. Çalışmayı ve işimi epeyce sevmem yardımıyla bunu başarabildiğimi düşünüyorum” diyor Selçuk bu mevzuyu kendisine hatırlatmam üzerine.
Vakit zaman yapılan protestolardan husus açılıyor, bir daha o dönemki olgunluğuyla karşılık veriyor. “Bir atletin yaşayabileceği en makûs şey, kendi taraftarının onu protesto etmesi. Bunu vakit zaman yaşadım. Kolay bir durum değil fakat ruhsal olarak kuvvetli olduğumu düşünüyorum. ‘tekrarki maç daha güzel olacak, hayli çalış, demek ki eksiklerin var’ diye düşünürdüm. Sonuçta da birden fazla vakit alkışlanarak formanın hakkını verdiğimi düşünüyorum. Bir sportmen için 12 yıl Fenerbahçe üzere büyük bir toplulukta oynamak kolay değil çünkü”
Aslında gerçek söylüyor bir yandan da; fazlaca epik vakit içinderda da sahip çıktı Fenerbahçe taraftarı kendisine. Bilhassa 3 Temmuz sürecinin çabucak akabinde, bir maçta stat hoparlöründen “bu biçimdedir Bizim Sevdamız” çalmış, alışık olmadığımız bir biçimde tribüne birinci Selçuk Şahin çağrılmıştı. Camiamla en hayli gurur duyduğum andır o an, bak bir daha duygulandım bu satırları yazarken.
Selçuk grup içerisindeki en sevinçli karakterlerden bir tanesiydi. Yaydığı müspet güç, grup ortasında her vakit olumlu katkı yapmıştır tüm ekibe ve teknik gruba. 2013’te Rize’de egzersiz alanında attığı epey şık bir vole golünün akabinde dönüp bana “Hiç görmüyorsunuz bunları” diye takılmıştı. Görülmek üzere bir kederi hiç olmadı aslında, biz de bunu biliyorduk.
Çizdiği genel sevinçli profilin tersine, 10 Temmuz 2011’de Topuk Yaylası’nda tüm Türkiye Selçuk Şahin’i göz yaşları içerisinde izledi Fenerbahçe TV’de. Bu hususa geldiğimizde Selçuk bir daha tıpkı samimiyetle o günlere döndü “O gün nitekim 1 sene boyunca verdiğimiz emeğin, hak ettiğimiz şampiyonluğun ardında duran, bizi yalnız bırakmayan, bayan erkek, çocuk yaşlı, binlerce kişi orada bizim için haykırıyordu, bize dayanak olmaya gelmişlerdi. Bu beni epey etkiledi, kendime hakim olamadım ve o denli bir manzara ortaya çıktı” diyor. daha sonra da o yıl ki kutsal şampiyonluğu anlatıyor: “Biz sahiden güç bir şampiyonluk kazanmıştık. Tahminen de benim kazandığım 5 şampiyonluk ortasında en sıkıntı olanıydı. Bizim ne çektiğimizi taraftarımız epey düzgün biliyordu. Hakikaten haklı olduğumuz yıllar daha sonra da olsa anlaşılmış oldu”.
Selçuk Şahin, bizim Fenerbahçe İrtibat Departmanı olarak çalışabildiğimiz en rahat oyunculardandı. Röportaj tekliflerimizi fazlaca ekstrem bir durum olmadığı sürece geri çevirmez, asla kapris yapmaz, hiç bir marketing aktifliğine burun kıvırmazdı. Alanda yaptıkları bir yana, saha haricinde da her kadroda görmek isteyeceğiniz tipten bir oyuncuydu. Kendi Fenerbahçe’sini Selçuk şu kelamlarıyla anlatıyordu dergimize: “Ben biraz işkolik bir beşerim. Futbolu fazlaca sevdiğim için işime daima kıymet verdim. Fenerbahçe hayli büyük bir kulüp ve bu düzeylere gelmek kolay değil; uzun müddet buralarda kalabilmek hiç kolay değil. Fenerbahçe’nin kıymetini, büyüklüğünü bilerek hareket ettim daima, oynamak da var, beklemek de. Lakin her vakit hazır olmak şart! Benim en kıymetli özelliğim daima hazır olmaktı sanırım. Oynamasam da sorun çıkarmazdım zira burası Fenerbahçe… Bu kulüp bünyesinde yer almak bir erdemdir. Bu ideolojiyle daima epey çalıştım. Oynamasam da çalıştım ve o forma bana daima geldi. Ben de elimden geleni yapmaya çalıştım. Sonuç olarak 350 maç bu biçimde bir toplulukta forma giydim.”
İtiraf ediyorum sevgili okur, Selçuk Şahin Fenerbahçe’ye birinci geldiği senelerda, ben de modaya uyup kendisini günah keçisi ilan ettiğim devirler oldu. Bir gün babam bana “Maça giden adamsın, bir maç bir 15 dakika yalnızca Selçuk’u izle, beni anlayacaksın” dedi. Gerçekten de bunu daha sonraki izlediğim maçların bir birçoklarında yaptım. Topsuz oyundaki konum bilgisi, etraf denetimi, kritik maçlarda “Topu bana atma” diyen gözlerle bakan futbolcular karşısında her daim sorumluluk almasıyla grubu rahatlatan, asla küsmeyen olgunluğuyla formanın hakkını var olan tüm yetenekleriyle vermeye çalışmış, sonrasındasındadan da şahsen kendisini tanıma onuruna eriştiğim ve bir arada çalışma fırsatı bulduğum Selçuk hakkında tüm söylemiş olduklerim için her yıl babama günah çıkardım. Tam olarak cenaze kaldıran bir futbolcuydu o, hocaların kendisini tutma niçini de buydu.
Konutumda formasının bulunduğu tek futbolcu kendisidir. Ona bir sefer daha sizlerin huzurunda, Ali Sami Yen Stadı’nda oynanan son derbide attığı goldeki topun kaleye gidiş arası kadar teşekkür ediyorum, hem bir Fenerbahçe taraftarı, birebir vakitte sektörel iş ortağı olarak.
Bu yazı da bana hem Fenerbahçe birebir vakitte Selçuk Şahin sevgisi aşılayan sevgili babama ithaf olsun.
Necati Mete
Odatv.com