Habil Tangoren – Yaptığı modellerde en küçük bilgileri bile şaşırtan biçimde gerçeğe benzeten İsmail Kuş, yapıtlarıyla toplumsal medyada büyük bir hayran kitlesine sahip. Kuş’un modellerinde kullandığı ölçü biraz büyük. Örneğin yaptığı meskenin yüksekliği 80 santim, genişliği ise 50-55 santim.
Kocaeli’nin Çayırova ilçesinde yaşayan ve nalbur dükkanı işleten İsmail Kuş, modelciliğe 4 yıl evvel iş yerine gelen bir arkadaşının yardımıyla başlamış. Kuş, o müsabakayı şöyleki anlatıyor: “Arkadaşım benden ahşap kesimler ve çubuklar istedi. Ne için kullanacağını sorduğumda, yaptığı maket köy meskeni için tırpan ve başka materyalleri yapacağını söylemiş oldu. Bende de heves uyandı ve modelcilik maceram bu biçimdece başladı.”
‘Dioramaya yöneldim’
“Köy hayatını sevdiğim için bir köy konutu de ben yapmalıyım dedim. 15-20 günde birinci köy meskeni maketimi yaptım. Ortaya çıkan eserler bana keyif vermeye başlayınca bu sefer öteki konutlar de yapmalıyım dedim. bu biçimdece, köy bakkalı, nalbur, köy kahvesi ve değişik meskenler yapmaya başladım.
Modellerimin sayısı 15-20’yi bulunca işlerime bir süre orta verdim. Yaptığım çalışmalar şirin, çizgi sinema animasyonlarındakiler üzereydi. Lakin ben daha gerçekçi şeyler yapmak istiyordum. ‘Bunlar gerçeğe uymuyor’ deyip birinci yaptığım hariç tüm maketlerimi çöpe attım. Yaptığım çalışmalarda daha gerçekçi modeller üretmeye başladım ve ismini daha sonradan öğrendiğim diorama sanatına yöneldim.
Çalışmalarımda günlük ya da geçmişte yaşadığımız her şeyi kullanmaya başladım. Artık ortaya çıkardığım eserlerde beşerler kendilerinden yahut ömürden pek hayli kesim buluyor.
Maketlerimi hazırlarken internetten örnek alıyorum ya da benzeri iş yerlerine giderek fotoğraflar çekiyorum. Bir dükkanın içini bitirdikten daha sonra dışını yapmaya başlıyorum. Yolda yürürken etrafı ayrıntılı bir biçimde gözlemliyorum. Çöplerin biçiminden, konutların sıva döküntüsüne kadar inceliyorum.”
‘Yaptığım her şey el emeği’
“Önceden 2-3 haftada biten çalışmalarım artık 3-4 ayı bulmaya başladı. Maketlerimde dekor olarak kullandığım otomobiller hariç hiçbir hazır eser yahut üç boyutlu yazıcı ile yapılan bir nesne kullanmıyorum. ‘Ne var ise benim elimden çıkması lazım’ dedim, her şeyi kendim yapıyorum.
Çalışmalarımda kil, ahşap, plastik modüller, strafor yahut çöpe atılan bir elektronik aletin ortasındaki küçük modüller dahil her türlü malzemeyi kullanıyorum.
Maketlerimi internetten görüp satın almak isteyenler oluyor lakin ben ticari maksatla çıkmadığım bu sanat seyahatinde yapıtlarımı satmaya hiç sıcak bakmadım.”
Maket müzesi kurmak istiyor
Hayalinin bir maket müzesi kurmak olduğunu söyleyen İsmail Kuş, mevzuyla ilgili şunları söylemiş oldu: “Ülkemizde 35-40 yıl evvel gerek köy, gerek kent hayatını en hoş biçimde yansıtan eski Türk sinemalarındaki o meskenler ve dükkanlardan da ilham alıyorum. Yaptığım bu çalışmalar geleceğe kalırsa o devrin insanları 50 yıl, 100 yıl evvelki yaşantıyı 3 boyutlu birebir görme imkanına sahip olabilir. Kendi yaptığım çalışmalarımın haricinde öbür sanatkarların yapıtlarını sergileyebileceğim bir müze oluşturma amacım var.
Çalışmalarımı instagramda “ismail_diorama_art” isimli hesabımdan takipçilerimin beğenisine sunuyorum.”
Kocaeli’nin Çayırova ilçesinde yaşayan ve nalbur dükkanı işleten İsmail Kuş, modelciliğe 4 yıl evvel iş yerine gelen bir arkadaşının yardımıyla başlamış. Kuş, o müsabakayı şöyleki anlatıyor: “Arkadaşım benden ahşap kesimler ve çubuklar istedi. Ne için kullanacağını sorduğumda, yaptığı maket köy meskeni için tırpan ve başka materyalleri yapacağını söylemiş oldu. Bende de heves uyandı ve modelcilik maceram bu biçimdece başladı.”
‘Dioramaya yöneldim’
“Köy hayatını sevdiğim için bir köy konutu de ben yapmalıyım dedim. 15-20 günde birinci köy meskeni maketimi yaptım. Ortaya çıkan eserler bana keyif vermeye başlayınca bu sefer öteki konutlar de yapmalıyım dedim. bu biçimdece, köy bakkalı, nalbur, köy kahvesi ve değişik meskenler yapmaya başladım.
Modellerimin sayısı 15-20’yi bulunca işlerime bir süre orta verdim. Yaptığım çalışmalar şirin, çizgi sinema animasyonlarındakiler üzereydi. Lakin ben daha gerçekçi şeyler yapmak istiyordum. ‘Bunlar gerçeğe uymuyor’ deyip birinci yaptığım hariç tüm maketlerimi çöpe attım. Yaptığım çalışmalarda daha gerçekçi modeller üretmeye başladım ve ismini daha sonradan öğrendiğim diorama sanatına yöneldim.
Çalışmalarımda günlük ya da geçmişte yaşadığımız her şeyi kullanmaya başladım. Artık ortaya çıkardığım eserlerde beşerler kendilerinden yahut ömürden pek hayli kesim buluyor.
Maketlerimi hazırlarken internetten örnek alıyorum ya da benzeri iş yerlerine giderek fotoğraflar çekiyorum. Bir dükkanın içini bitirdikten daha sonra dışını yapmaya başlıyorum. Yolda yürürken etrafı ayrıntılı bir biçimde gözlemliyorum. Çöplerin biçiminden, konutların sıva döküntüsüne kadar inceliyorum.”
‘Yaptığım her şey el emeği’
“Önceden 2-3 haftada biten çalışmalarım artık 3-4 ayı bulmaya başladı. Maketlerimde dekor olarak kullandığım otomobiller hariç hiçbir hazır eser yahut üç boyutlu yazıcı ile yapılan bir nesne kullanmıyorum. ‘Ne var ise benim elimden çıkması lazım’ dedim, her şeyi kendim yapıyorum.
Çalışmalarımda kil, ahşap, plastik modüller, strafor yahut çöpe atılan bir elektronik aletin ortasındaki küçük modüller dahil her türlü malzemeyi kullanıyorum.
Maketlerimi internetten görüp satın almak isteyenler oluyor lakin ben ticari maksatla çıkmadığım bu sanat seyahatinde yapıtlarımı satmaya hiç sıcak bakmadım.”
Maket müzesi kurmak istiyor
Hayalinin bir maket müzesi kurmak olduğunu söyleyen İsmail Kuş, mevzuyla ilgili şunları söylemiş oldu: “Ülkemizde 35-40 yıl evvel gerek köy, gerek kent hayatını en hoş biçimde yansıtan eski Türk sinemalarındaki o meskenler ve dükkanlardan da ilham alıyorum. Yaptığım bu çalışmalar geleceğe kalırsa o devrin insanları 50 yıl, 100 yıl evvelki yaşantıyı 3 boyutlu birebir görme imkanına sahip olabilir. Kendi yaptığım çalışmalarımın haricinde öbür sanatkarların yapıtlarını sergileyebileceğim bir müze oluşturma amacım var.
Çalışmalarımı instagramda “ismail_diorama_art” isimli hesabımdan takipçilerimin beğenisine sunuyorum.”